Het was me een drukte van belang dinsdag middag 25 oktober. Talrijke ( (groot) ouders met kinderen kwamen op het boeiende fenomeen van een zonsverduistering af en wilden dat meemaken bij de sterrenwacht. Aanvankelijk, bij het begin van de verduistering zo rond 11 uur, leek het weer niet mee te willen werken. Grote donkere wolken verduisterden de zon wel, maar niet zoals gewenst. Gaandeweg klaarde het gelukkig op en toen de verduistering rond 12 uur op z’n maximum was, waren de meeste wolken verdwenen en kreeg het publiek waar voor z’n geld.
De sterrenwacht had alle instrumentele registers open getrokken om zoveel mogelijk mensen tegelijk naar de zonsverduistering te kunnen laten kijken. In de koepel waren twee grote telescopen voor dit schouwspel beschikbaar, en op de SkyWalk stonden diverse projectiemethoden opgesteld. Bovendien kreeg iedereen een eclipsbril zodat geen minuut van de verduistering verloren ging en, last but not least, was zelfs het planetarium open gesteld.
Op de SkyWalk kon je zinnen horen als: ‘Mam ja nu zie ik het, ach wat mooi’ of ‘ Jan zie toch eens, kijk gauw hier heb je m’n brilletje’. Nee, het publiek was dik en dik tevreden over wat ze zagen en meemaakten. De vrijwilligers van de sterrenwacht konden zo rond half twee, toen de laatste bezoekers waren vertrokken, terug kijken op een uiterst geslaagde zonsverduistering. Zo tevreden zelfs, alsof ze zelf de regie hadden gevoerd over dit stukje hemelmechaniek.
Bijgaand een foto-impressie.
